Mijn vader vervloekte het om naar het rusthuis te gaan. De verhuis was moeizaam – je laat veel achter, maar wat neem je dan mee? Zo zijn er onder andere enkele boeken meegegaan. Op bezoek bij hem sloeg ik eens het boek van Dorothee Sölle open: God heeft mensen nodig. Daarin beschreef de Duitse protestantse theologe dat we allemaal mede-scheppers zijn aan een onvoltooid stuk. En dat het Hebreeuwse woord ‘paradijs’ in oorsprong letterlijk ‘omheinde boomgaard’ betekent. ‘Een omheinde boomgaard’, schrijft ze verder, ‘die je bewerkt, niet exploiteert, waar je met zorg voor de aarde iets creëert, en waar je samen werkt, deelt en geniet. Een boomgaard die je goed doorgeeft aan de volgende generatie.’ Wat een mooie metafoor, dacht ik toen.
Wat:
Zijn bijeenkomsten op de boomgaard, met input van gastsprekers die ons laten dromen over een Nieuwe Aarde, een Nieuwe Economie, met een Nieuw Verhaal.
Waarom:
Samenkomen is ook een ritueel. Een ritueel kan niet zonder engagement.
Elkaar inspireren, ondersteunen, getuigen. Autonoom én verbonden.
Een levend netwerk zijn
Wie:
Van onze tijd, maar ook een oproep tot her-stel én herpositionering.
Ben je arts, coach,hulpverlener, of duurzame ondernemer, werkgever of werkzoeker,
Als het DONUT-model ook jouw kompas kan zijn, ben je welkom.
Wanneer:
We laten in de winter de geesten rijpen voor een volgende bijeenkomst, en kijken wat zich aandient of wil geboren worden.
Wil je graag uitgenodigd worden of meer info krijgen over de volgende bijeenkomst boomgaardgesprekken, stuur een mailtje.