De Honingstaaf

Maar eerder dan als “arts” bezig te zijn met de uitgeputte werkbijen en de verdwijnziekte, focus ik mij hier nu liever op het beetje honing dat ons nog rest, met de vraag:
“Waar halen wij, waar haal ik mijn voeding uit? “
Of, als de honing ook geld en middelen betekenen, welke middelen zet ik in, waar geloof ik dat met de juiste focus en inspanning een betekenisvol verschil gemaakt kan worden?
Voor mij zijn dat de Droomgaardgesprekken, een combinatie van wijsheid en compassie (mededogen), op een inspiratievollle manier gebracht door gastsprekers.
De plek, hun inzichten geeft nieuwe verbindingen en dynamiek tussen de aanwezigen.
Hoe moeilijk en overweldigend groot de wereldproblemen ook zijn, het beetje honing dat nog rest geeft telkens weer de juiste voeding én “actieve” hoop.

*De verdwijnziekte :

Zo noemen de imkers dit fenomeen : op een dag zijn je bijen verdwenen met de Noorderzon. Aangetast oa door varoa-mijten. Foetsie!
Ik vergelijk het een beetje als bij burn-out : in-ééns gaat het niet meer, rien ne va plus, en de batterij is leeg.
Uiteraard is het bijenverhaal complexer, zoals ook burn-out, en méérdere factoren spelen hier al,ruime tijd,een rol.